نمی دانم پیام های تسلیت که در این روزها برای شما ارسال می شود به دستتان می رسد یا نه اما یقین دارم همین پیام های انسانی ، کینه حکومت به شما وتسلیت دهندگان را مضاعف خواهد نمود . به هرحال وظیفه خود می دانم در گذشت خواهر دلسوخته و مقاومتان را به شما تسلیت بگویم .
برای من که از نزدیک شاهد بسیاری از غم ها و شادی های شما بوده ام تردیدی وجود ندارد که برای شیخ شجاع ما ، هیچ غصه ای بالاتر از آن نیست که حاکمیت کنونی ، هر نوع شادی را بر مردمان سرزمینمان حرام کرده و آنگاه که لازم باشد حتی از تسلا دادن ایرانیان به هموطنان مصیبت زده جلوگیری می کند . می دانم داغدار غم خواهری هستید که همراه بسیاری از ایرانیان، فرزند دلبند خود را در راه دفاع از مرزهای جغرافیایی و عقیدتی ، قربانی نمود اما شک ندارم غم بزرگ تر شما آنست که در این ساعات ، نمی توانید همچون « سنگ صبور» در کنار حجت الاسلام شریفی و فرزندانش باشید و جای خالی « مصطفای عزیز » را برای تسلیت گویی به پدر و سایر بازماندگان، پُر نمایید. به یاد می آورم روزی را که تعدادی از هم رزمان « تقی » به اشتباه ، خبر شهادت این فرزند افتخار آفرین - که در آن روزها نوجوانی پُر شور بود - را به شما رساندند و من در آن لحظات ، صلابت در چهره و سوختن از اعماق دل دریایی تان را با همه وجود حس می کردم . امروز هم یقین دارم با همان صلابت ، در دل داغدار خواهری هستید که در یک ونیم سال اخیر ، بیش از داغ فرزند ، از حبس ناجوانمردانه برادرش رنج دید . این فرزندتان را درغم خود شریک بدانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر