خجالت نمی شناسید تجارت که می شناسید !

از مرگ مظلومانه مرزبان ایرانی به دست تروریست های جیش العدل ، سه روز گذشت . اما هنوز هیچیک از مقامات جمهوری اسلامی برای تسلای خاطر بازماندگان ، سخنی نگفته اند. گروهی از مردم عادی هم که می خواستند غصه  خود از مرگ این فرزند میهن  و نگرانی خویش نسبت به سرنوشت چهار سرباز اسیر را اعلام کنند با واکنش خشن نیروهای انتظامی مواجه شدند.گسیل نیروهای انتظامی برای جلوگیری از تجمع اعتراضی در برابر سفارت پاکستان ، چند نکته را آشکار ساخت . نخست    اینکه ممانعت از تجمع اعتراضی در برابر سفارت پاکستان ،  نگرانی سران جمهوری اسلامی از به هم پیوستن مردم بر اساس فراخوان در شبکه های اجتماعی   را آشکار ساخت. نگرانی مقامات نظام   در حدی بودکه  حاضر شدند رسوایی مخالفت با این تجمع را بپذیرند اما ریسک تن دادن به تجمع مبتنی بر دعوت در شبکه های اجتماعی را نه  ! نکته مهم دیگر ، آشکار شدن ترس مقامات جمهوری اسلامی از  واکنش احتمالی سفارت پاکستان در تهران و وزارت خارجه آن کشور بود. دولت پاکستان  در نخستین واکنش به مرگ مرحوم دانایی فر ، اعلام کرد که مقامات جمهوری اسلامی ، از مدت ها قبل  پیگیری موضوع پنج گروگان را متوقف کرده بودند. تجمع در برابر سفارت پاکستان می توانست به حضور یکی از اعضای سفارت در میان تظاهر کنندگان و افشاگری بیشتر در این زمینه منجر شود.  نکته دیگر اعتراف ناخواسته جمهوری اسلامی به  این واقعیت بود که همه تجمعات  سالهای اخیر  در برابر سفارت خانه های خارجی  ، با موافقت و رضایت حاکمیت بوده و به همین دلیل  اراذلی که به دروغ تجمعات خود را " خود جوش "  می نامیدند  با هیچگونه مانعی برای  حضور و حتی حمله به سفارت خانه ها  مواجه نبوده اند.

قتل مرحوم دانایی فر، میزان حمیت و انسانیت سران جمهوری اسلامی در قوای سه گانه و بالاتر از آن را نیز به نمایش گذاشت. هم زمان با این مرگ مظلومانه ،  یک روحانی سالخورده در شیراز   دار فانی را وداع گفت . بلافاصله پس از انتشار خبر فوت او ، مسابقه تسلیت گویی میان مقامات جمهوری اسلامی به راه افتاد که پیشتاز این مسابقه ، حسن روحانی بود. بعد  از آن هم ، طلبه ای که می گویند چند سال قبل در حین امر به معروف ، مصدوم شده بود ازدنیا رفت . پس از فوت آن مرحوم ، رسانه های . حکومتی ، خبرهای متعدد در این مورد مخابره کردند وبرای مظلومیت او ، اشکها ریخته شد. البته قتل این طلبه  جوان نیز محکوم است. اما آنچه که افراط در تسلیت گویی نسبت به مرگ  طلبه  جوان  را غیر قابل تحمل می نماید   خودداری از کوچک ترین همدردی با خانواده سرباز شهید میهن  است. در حالی  که در مرگ طلبه ، شاهد بی طرف و مدرک معتبر در خصوص علت مرگ وجود ندارد  اما در مورد مرحوم دانایی فر ، همه می دانند که او در محل خدمت و هنگام انجام وظیفه در مناطق مرزی ، اسیر و شهید شده است.

آنچه بهانه  نوشتن این چند سطر شد، پیام تسلیت یکی از روحانیون مشهور قم  و در خواست   تعیین اشد مجازات برای کسانی بود که  او آنان را " عاملان شهادت طلبه جوان " نامیده است. در حالی  هیچیک از هم سلکان او در قم ، با خانواده سرباز میهن ، اعلام همدردی نکردند. خواستم به  آن جناب  و سایر "زبان بستگان " در فاجعه قتل مرحوم دانایی فر بگویم  آنچه فضای امن برای تجارت میلیاردی فراهم می کند جان همین  جوانانی است که  حتی یک تسلیت را از خانواده ایشان ، دریغ می کنید. شما اگر باواژه "خجالت " بیگانه اید واژه "تجارت " را که خوب می شناسید. اگر از سکوت خود در مرگ سرباز میهن ،  خجالت نمی کشید 

 حد اقل برای ادامه تجارت های سود آور آقازادگان ، هوای سربازان مظلوم وطن را داشته باشید.