پیروزی بود اما ....

 دیدن لبخند بر چهره های غم گرفته ایرانیان، هر کس را که کوچک ترین علاقه ای به هموطنان داشته باشد شادمان می کند. من نیز اگر چه هزینه پرداخت شده برای شادی امروز برادران وخواهران خود در ایران را بسیار سنگین می دانم اما  به شادی آنان شادم . در عین حال مایلم چند نکته کوتاه را گوشزد نمایم

۱ـ آقای روحانی نمی تواند انکار کند که رأی خود را مدیون همه کسانی است که مستقل ازدلبستگی های شناخته شده  سیاسی ، از خود خواهی های رهبر به تنگ آمده و اصلاح اساسی در مدیریت کلان نظام را خواستار هستند این مسأله باید همواره به یاد او باشد.

۲ـ  نظر سنجی های قبل از انتخابات  نشان داد« ترس و وحشت» یا« رودربایستی و مصلحت سنجی» آنچنان فضای کشور در کنترل گرفته است که هیج نهاد حکومتی یا مستقل نمی تواند از طرق علمیِ رایج در جهان ، ارزیابی صحیحی از خواسته ها  و علاقه مندی های ایرانیان داشته باشد.  همچنین عدم تحقق پیش بینی اغلب تحلیل گران در خصوص تقلب در این انتخابات   نشان داد هنوز ابعادی از سیستم مافیایی  حکومت ایران ، مخفی است که پیش بینی تصمیمات  و زد وبند های رهبر را گاه غیر ممکن می سازد.اگرچه می توان حدس زد ناتوانی خامنه ای در  تحمل فشار های خارجی به ویژه تحریم های خرد کننده ـ  و تسلیم اعلام نشده او در برابر این فشارها، قطعاً از عوامل مؤثر بر« روند پیش بینی نشده انتخابات» بوده است.

۳-   رهبر جمهوری اسلامی در حالی به نتیجه انتخابات تن داد که ترکیب مخالفان آتشین روحانی و موافقان او ـ غالباً  منتقد، مخالف و معارض رهبر جمهوری اسلامی ـ  ثابت می کند   رأس حاکمیت، شرایط متزلزل خود را درک کرده و برای نجات از مهلکه فعلی به رفراندومی غیر رسمی علیه رهبر تن داده است. پس با قاطعیت می توان گفت اگر هاشمی رفسنجانی ، خاتمی و یاران سرشناس آنها به اندازه تحریمی ها « بحران زدگی نظام  ورهبر » ونیاز او به برگزاری انتخاباتی با شکوه برای خروج از انزوای داخلی و خارجی را درک کرده بودند می توانستند قبل از ورود بی قید و شرط به انتخابات، شرایط خویش را بر رهبر تحمیل و حتی فردی نزدیک  به جنبش سبز را به عنوان کاندیدای خود از فیلتر ناعادلانه شورای نگهبان عبور دهند .همین نکته  مرا تشجیع می کند که همچنان از تصمیم خود برای تحریم انتخابت قبل از تحقق شرایط حداقلی، حمایت نمایم 

اگر خامنه ای حکومتش را دوست دارد

اقای خامنه ای بعد از اینکه دید ادعای او در مورد « رأی به هر کاندیدا = اعلام حمایت از نظام» باعث عصبانیت عده زیادی از مردم می شه، حرفش رو عوض کرد و گفت :« بعضی ها به هر دلیل ممکن است نخواهند از نظام حمایت کنن اما از کشورشون که می خوان حمایت کنن. پس باید رأی بدن.» حالا من به او می گم : « آقای خامنه ای ! ما که می دانیم شما حاضر نیستی از روحانی به خاطر رأیی که آورده حمایت کنی. اما حکومت خودت رو کهدوست داری . به خاطر حفظ حکومت خودت هم که باشه، باید اجازه بدی روحانی، امیدهایی که اکثریت رأی دهنده ها به خاطر اونها رأی دادند رو محقق کنه.»به خدا روحانی انتخاب اول بسیاری از رأی دهنده ها نبوده اما به خاطر کشورشون و به عنوان آخرین امید ، سراغش رفتن. پس اقای خامنه ای !« تو را به خدا برای یک بار هم که شده ، حداقل منفعت خودت رو در نظر بگیر و دست از لجبازی بر دار.» البته امیدوارم آقای روحانی هم بدونه که رأی چند میلیون ایرانی به اون ، فقط به خاطر کشورشون ونجات نسبی از بحران ها بوده نه برای تحقق حماسه سیاسی و نه به خاطر اینکه عاشق رنگ بنفش آقای روحانی بودن. من به سهم خودم از اینکه دعای پریشب من در مورد عدم تحقق پیش بینی اولیه ام مستجاب شد خوشحالم وقطعا وعده خود را اجرا خواهم کرد. در عین حال هنوز دعا می کنم نگرانی من در مورد مسلوب الاختیار بودن رئیس جمهور هم ، اشتباه باشد

خامنه ای چرا گفت ؟ چرا عقب نشینی کرد؟

سید علی خامنه ای که چند روز قبل ، شرکت در انتخابات و رأی به هر یک از کاندیداهای هشت گانه را « رأی به نظام جمهوری اسلامی » خوانده بود در یک عقب نشینی آشکار اعلام کرد :« ممکن است بعضی افراد به دلیلی نخواهند از نظام اسلامی حمایت کنند اما از کشورشان که می خواهند حمایت کنند. همه باید در انتخابات حضور پیدا کنند».اکنون می توان این پرسش را مطرح کرد که علت آن ادعای مغرورانه چه بود و این عقب نشینی مفتضحانه به چه دلیل صورت گرفته است؟ برای پاسخ به این پرسش باید مدتی به عقب رفت و تحلیل های ارائه شده توسط برخی اصلاح طلبان حکومتی را مورد توجه مجدد قرار داد.

از نخستین روزهایی که موضوع نمایش انتخاباتی  به بحث اصلی گروهی از فعالان سیاسی تبدیل شد بسیاری از  افراد  بر این نکته تأکید می کردند که خامنه ای برای بازسازی بخشی از مشروعیت زایل شده خویش ، به برگزاری انتخاباتی با حضور گسترده مردم نیاز دارد. اما گروهی از اصلاح طلبان که گویی از قبل خود را برای شرکت بدون پیش شرط در انتخابات آماده می کردند مدعی شدند رهبر جمهوری اسلامی ، انتصاباتی آرام و بی دردسر را بر انتخاباتی با حضور گسترده و طلب کارانه مردم ترجیح می دهد.  سخنان چند روز قبل سید علی خامنه ای  و ادعای او در خصوص « رأی به هر کاندیدا  = حمایت از جمهوری اسلامی »، موجب شعف فراوان اصلاح طلبان حکومتی  و همفکران آنها گردید.  دوشب قبل یکی از همین دوستان ، با من تماس گرفت و با لحنی فاتحانه گفت : « دیدی اشتباه می کردی ؟ حالا قبول کردی که خامنه ای نه تنها نیازمند حضور پرشکوه مردم در انتخابات نیست بلکه با سخن اخیر خود در خصوص انتساب آرای شرکت کنندگان در انتخابات به حمایت از نظام در واقع به دنبال عصبانی کردن مردم و منصرف ساختن آنها از شرکت در انتخابات است ». به آن دوست گفتم : «‌من همچنان معتقدم خامنه ای به شدت محتاج حضور گسترده مردم درانتخابات است . اگر او اکنون شرکت در انتخابات را به معنای حمایت از نظام ـ بخوانید تمکین از رهبر ـ می داند تنها به این دلیل است که تقلای برخی چهره های شاخص اصلاحات و اصرار بخشی از اپوزیسیون بر حضور در انتخابات ، خیال او را آسوده کرده و لذا او در آخرین روزهای پیش از نمایش  انتخاباتی، به فکر مصادره حضور اصلاح طلبان و مخالفان افتاده است. »  به آن دوست گفتم : « خامنه ای به دروغ  از حماسه سیاسی سخن گفت و هدف او فقط کشاندن مردم به صف های انتخاباتی بود. او آشکارا مشاهده کرد که هیچیک از رفتارهای خودخواهانه اش  در حذف چهره هایی که می توانستند مورد اعتماد مردم باشند موجب کناره گیری اصلاح طلبان حکومتی از این نمایش نشده  و حتی شاهد آنست که رفسنجانی و خاتمی وبرخی افراد دیگر، بیش از خود او برای تحقق حماسه سیاسی ، تقلا می کنند . پس حق دارد به مصادره زود هنگام حضور احتمالی مردم در انتخابات بیندیشد.»  

اما ظاهراً ارزیابی های نهایی و بررسی های پایانی توسط نهادهای اطلاعاتی  وامنیتی ، خامنه ای را از خواب بیدار کرده و به این نتیجه رسانده که تلاش برخی چهره های موجه برای کشاندن مردم به عرصه انتخابات  نمی تواند موجب ایجاد موج انتخاباتی در کشورشود. لذا شخصاً به میدان آمده و با عقب نشینی از اظهار نظر خودخواهانه چند روز قبل، تلاش جدیدی را برای جلب مشارکت عمومی آغاز کرده است والبته این تلاش می تواند از سایر اقدامات او  مؤثر تر باشد. 

تردیدی ندارم که فردای برگزاری نمایش انتخاباتی، رهبر خود خواه جمهوری اسلامی بار دیگر ادعای گزاف خود را مطرح خواهد کرد و البته  آن روز در طرح مجدد ادعای خود- رأی به هر کاندیدا = حمایت از جمهوری اسلامی ـ  تنها نخواهد بود و همه کاندیداها از جمله حسن روحانی   همین سخن گزاف را تکرار خواهند کرد. برای اثبات ادعای من، زمان زیادی لازم نیست اما خوب است کسانی که تصمیم به حضور در نمایش انتخابات را دارند لختی به این سخن نیز بیندیشند

«سه شنبه ۲۱ خرداد» بی هزینه ترین فرصت برای لرزاندن خامنه ای

 در روزهای گذشته تعدادی پیام از جوانانی  دریافت کردم که  اغلب آنها در داخل کشور حضور دارند. موضوع آن  پیام ها درخواست پشتیبانی از حرکتی بود که برای روز بیست و یکم خرداد ماه ـ سه شنبه هفته جاری ـ  پیش بینی شده است . البته به نظر می رسد  سرگرمی اغلب رسانه ها به  نمایش انتخابات  وحواشی آن  ،  فرصت مناسبی باقی نگذاشته است تا  جوانانی که بدون هیچگونه وابستگی حزبی  برنامه های اینچنینی  طراحی می کنند بتوانند ایده های خلاقانه خویش را با هموطنان در میان بگذارند . لذا نمی توانم ارزیابی دقیق از میزان انعکاس این برنامه و موفقیت احتمالی آن داشته باشم . اما بر این باورم که فارغ از نتیجه احتمالی ، بایستی تلاش مستقل جوانان را ارج نهاد . همچنین نمی توانم تأسف خود را از فرصت سوزی های آگاهانه و ناخود آگاه  که در واقع موجب رفع نگرانی  خامنه ای و عوامل اوست مخفی نمایم.   به خصوص بعد از قدرت نمایی موفق و خود جوش هموطنان اصفهانی ، انتظار می رفت  ابتکار گروهی از جوانان برای بهره گیری از فرصت  «‌مسابقه فوتبال  سه شنبه ۲۱ خرداد » با استقبال همه  «‌هوشمندان فرصت ساز » مواجه شود. اما این اتفاق نیفتاد تا بار دیگر ثابت شود آنچه رفع « شر» و « ننگ » خامنه ای  از سر ایران  و ایرانیان را  به تعویق می اندازد نه «قدرت  رو به زوال او» بلکه «بی برنامگی یا عدم اعتماد گروههای مختلف اپوزیسیون به یکدیگر» است.

سه شنبه هفته گذشته  تشییع جنازه مرحوم آیت اله طاهری اصفهانی ،  فرصت پیش بینی نشده ای برای هموطنان اصفهانی فراهم نمود تا پس ازمدت ها، بدون ممانعت نیروهای اطلاعاتی و امنیتی دور هم جمع شوند  وهمانگونه که پیش بینی می شد لرزه ای شدید بر پیکر خامنه ای بیندازند.  اولین پیامد  این   « لرزش » آن  بود  که مزد بگیران رهبر با به جان خریدن یک رسوایی دیگر، از برگزاری مراسم ترحیم برای آقای طاهری در قم جلوگیری کردند تا لرزه ای جدید را تحمل  نکنند. البته مرحوم طاهری به خاطر  پیشتازی در شناخت خامنه ای  و افشای او ، از احترام ویژه ای برخوردار بود و همین امر ، شکوه خارق العاده در بدرقه پیکر او را موجب شد اما به یقین هر بهانه دیگری هم که    «گردهم آمدن  غیر حکومتی » را در برای  مردم امکان پذیر کند  به فرصتی برای ابراز انزجار از حکومت فاسدو جائر فعلی تبدیل خواهد شد. از همین زاویه می  توان به مسابقه فوتبال روز سه شنبه نگاه کرد.  برخی از افراد و تعدادی از وبلاگ ها ، خواستار  تجمع در آن روز و سردادن شعار هایی   به ویژه برای ابراز مخالفت با سیاست های  خارجی  جمهوری اسلامی شده اند. اما  به گمان من  تعیین شعارهای حساسیت بر انگیز برای  روز سه شنبه  ضرورتی ندارد و چنانچه بتوان در فرصت کوتاه باقی مانده ، تعداد بیشتری از هموطنان را به حضور در اطراف محل برگزاری مسابقه دعوت کرد هدف پیشنهاد دهندگان ، محقق خواهد  شد، زیرا بدون آنکه خطری را متوجه کسی کند بار دیگر  زبونی حکومت   برای هموطنان در داخل و ناظران خارجی ، آشکار می گردد.

من اغلب دعوت کنندگان به حضور اعتراضی در حاشیه مسابقه فوتبال روز سه شنبه  و حامیان آنها را نمی شناسم.  اما بر این  باورم  که این دعوت از نظر فرصت شناسی و بی خطر بودن برای حاضران، بسیار هوشمندانه است و لذا به سهم خود برای انعکاس وسیع تر این دعوت ، تلاش خواهم کرد . از همه دوستانی هم که این پیشنهاد را می پسندند تقاضا می کنم از حدود پنجاه ساعت فرصت موجود برای گسترش این دعوت بهره گیری نمایند. یقین دارم بهره گیری از این فرصت، لرزه ای آزار دهنده بر پیکر سرکوبگران جمهوری اسلامی خواهد انداخت و امید ها را در جوانانی که از اپوزسیون سنتی و «اپوزیسیون نمایان حامی جمهوری اسلامی» سر خورده  شده اند زنده خواهد کرد. 

رأی به عارف برای جلوگیری از جنگ؟!؟!

برخی دوستان برای توجیه « توصیه به شرکت در انتخابات» ، موضوع خطرات خارجی و احتمال درگیری نظامی با ایران را مطرح می کنند. من با قاطعیت می گویم جنگ افروزان جهانی ، در شرایط فعلی نمی توانند با ایران وارد جنگ شوند اما موضوع سوریه، می تواند توجیه کافی در اختیار کشورهای غربی ، شیوخ حاکم در کشورهای عربی و برخی کشورهای دیگر همچون ترکیه ـ و به زودی پاکستان ـ قرار دهد تا درگیری با ایران را موجه جلوه دهند. سخن اقای عارف در این ویدئو دو مطلب را نشان می دهد. نخست آنکه در یکی از اصلی ترین نگرانی ها یعنی بهانه های احتمالی برای تحمیل جنگ به کشور مان، دیدگاه آقای عارف ، تفاوتی با جلیلی و حداد عادل و ... ندارد. موضوع دوم آنست که نوع پاسخ آقای عارف در مورد سوریه ، نشان می دهد بر خلاف آنچه برخی « توجیه گران » گفته اند او فقط به دنبال پاسخ گویی سیاستمدارانه به منظور اجتناب از « تظاهر به مخالفت با سیاست های کلی نظام» نیست بلکه از جان و دل معتقد است « سرنوشت ایران ، با حزب اله و سوریه گره خورده است». ویدئوی اظهارات آقای عارف در مورد سوریه را در اینجا ببینید

چه اشتباهی می کردم!

از صبح تا به حال همه کارم را رها کرده ام و در حال استغفار هستم. البته می دانم در «حق الناس »، استغفار فایده ندارد و باید از صاحب حق، حلالیت بطلبم اما غرورم اجازه نمی دهد از خامنه ای عذر خواهی کنم. لابد می پرسید چه شده است ؟ الان توضیح می دهم. من تا به حال فکر می کردم سران نظام جمهوری اسلامی ، می دانند که چقدر مخالف در داخل کشور دارند. تصور می کردم آنها می دانند که کروبی ، موسوی ، رهنورد ودهها پیر و جوان زندانی ،تا چه حد درمیان مردم محبوب هستند و به همین خاطر،از دسترسی آنها به مردم و انتقال پیام های ایشان به جامعه جلوگیری می کنند . اما امروز یادداشتی در یکی از رسانه های معتبر فارسی زبان خواندم و متوجه شدم که مشکل حکومت اینست که نمی داند چند در صد مردم مخالف نظام و رفتار آن هستند . خودتان بخوانید بخشی از آن یادداشت را که برای توجیه شرکت در انتخابات نوشته است :«برای آنها رای دادن اعتراض به وضع موجود است نه تایید آن. حتی اگر رأی آنها خوانده نشود، خود حکومت خواهد فهمید که آرای معترضان چقدر است.» پس بشتابید و با رأی خود ، جکومت منصف ایران را از اشتباه در آورید.احتمالاً صبح روز ۲۵ خرداد ،خامنه ای در تلویزیون حاضر می شود و خطاب به مردم خواهد گفت : «‌ای بی انصاف ها ! چرا تا به حال به من نگفتید که اعتراض دارید؟ چرا در سال ۱۳۸۸ با رأی پاک و بی شائبه ۲۵ میلیونی به احمدی نژاد ، مرا به اشتباه انداختید ؟»

سخنی کوتاه با عارف و روحانی : کروبی را به یاد می آورید؟

« کروبی پیامی هم برای آقایان قالیباف، ناطق نوری و حسن روحانی داشت. او با اشاره به اینکه شکستن همزمان سکوت این سه نفر و برخی ظرایف موجود در اظهار نظر آنها و نیز همزمانی آن با اطلاعیه دستوری هیئت رئیسه خبرگان، هر نوع تردید در خصوص الزام آقایان به اظهار نظر را برطرف می کند، از این سه نفر خواست با صدور اطلاعیه ای، محاکمه علنی او و اجازه انتشار دفاعیاتش در رسانه ها را نیز خواستار شوند.»جملات فوق بخشی از پیام آقای کروبی است که در نحستین روز از حبس خانگی او منتشر شد. به اقای روحانیپیشنهاد می کنم با تأخیر بیست و هشت ماهه، از این درخواست کروبی حمایت کند. برای آقای عارف هم پیشنهادی دارم. اما قبل از آن ، مراسم ترحیم پدرش را به او یادآوری می نمایم. بله ، همان مراسمی که در دانشگاه شریف برگزار شد و کروبی در حین ورود به آن، با عده ای چماقدار رذل مواجه شد که او را با زور از محل مراسم دور کردند و جناب عارف هم ترجیح داد در آن زمان حرکتی از خود نشان ندهد. ( تصویر زیر مربوط به همان حادثه است )البته آنگونه که کروبی به خود من گفت حدود ساعت یازده شب همان روز، آقای عارف به منزل شیخ تلفن زده و اظهار تأسف کرده است. بگذریم. به دکتر عارف پیشنهاد می کنم او هم از در خواست کروبی برای محاکمه علنی حمایت کند. فکر نمی کنم این حمایت، به انـــدازه واکنش نسبت به اراذل و اوباشی که مهمان عـــــارف را در خانه خدا ـ مسجد ـ مورد حمله قرار دادند خطرناک باشد.

کدام توهین آمیز بود : مناظره دیشب یا تأیید صلاحیت این هشت تحفه؟

در یک گفتگو با صدای امریکا که از طریق اسکایپ انجام شد نظر خود در مورد مناظره دیشب کاندیداها را اعلام کردم . عده ای می گویند این مناظره ، توهین به شعور مردم بود در حالی که به نظر من، بزرگترین توهین ، زمانی اتفاق افتاد که این هشت بی اراده را به عنوان تنها کاندیداهای ریاست  جمهوری ، به مردم تحمیل کردند.  در این مصاحبه به نکات دیگری  هم اشاره کردم از جمله غفلت عمدی از « تأثیر مسئله هسته ای » بر مشکلات اقتصادی  ونیز خلاصه کردن همه مشکلات در دولت و نادیده گرفتن نقش رهبر و نهاد های زیر نظر او در خلق نابسامانی های کشور. یک داستان هم از مجادله شیخ حسن صانعی رئیس بنیاد ۱۵ خرداد با رفسنجانی در مورد پرداخت پاداش به اعضای مجمع تشخیص مصلحت گفتم.  متن مصاحبه را در اینجا بشنوید